Τραμπ: ακμή και παρακμή ενός
πυρομανούς "ειρηνοποιού"!
του Γιώργου Μητραλιά
Η συνάντηση Τραμπ-Μαμντάνι στο Λευκό Οίκο δεν ήταν μόνο «παράξενη» και «απίστευτη» μετά από όσα είχαν προηγηθεί. Ήταν κυρίως διδακτική για τη συνέχεια των γεγονότων τόσο για τον έναν όσο και για τον άλλον πρωταγωνιστή της. Και το πρώτο από αυτά τα διδάγματα είναι ότι ο Μαμντάνι βγήκε σαφώς ενισχυμένος! Γιατί; Μα, επειδή η μέχρι διαχυτικότητας εκδηλώσεις φιλίας που έδειξε ο Τραμπ προς το πρόσωπό του προκαλούν σύγχυση ή και απόγνωση στους ηγέτες και τους υποστηρικτές του Τραμπ στη Νέα Υόρκη αλλά και σε όλη τη χώρα, κάνοντας τους να μην ξέρουν πια τι να σκεφτούν και τι να κάνουν με τον Μαμντάνι. Αυτό συμβάλλει στην απομάκρυνση της εκτέλεσης των απειλών του Τραμπ, τουλάχιστον μέχρι την ανάληψη των δημαρχιακών καθηκόντων του από τον Μαμντάνι τον επόμενο Ιανουάριο, και πιθανώς για τους επόμενους 4-5 μήνες. Και φυσικά, δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι ο Τραμπ έσπευσε να δηλώσει ότι, μετά την ανταλλαγή απόψεων που είχε με τον Μαμντάνι, δεν σκοπεύει να στείλει την ICE και τις άλλες του πολιτοφυλακές στη Νέα Υόρκη, εκτός κι αν του το ζητήσει... ο Μαμντάνι! Με λίγα λόγια, ο Μαμντάνι κερδίζει πολύτιμο χρόνο για να εδραιωθεί και να οργανώσει την υπεράσπισή του και, κυρίως, το μαζικό του κίνημα...
Προφανώς, αυτή η επιτυχία του Μαμντάνι δεν οφείλεται τόσο στην αδιαμφισβήτητη προσωπική του «γοητεία», όπως ισχυρίζονται τα ΜΜΕ, όσο στην αποφασιστικότητα και την αδιαλλαξία του, που εντυπωσιάζουν και αποσταθεροποιούν τον Τραμπ, καθώς και στην ιδιαίτερα επιμελή προετοιμασία της συνάντησης από την πλευρά του. Ωστόσο, όλα αυτά είναι δευτερεύοντα σε σύγκριση με την αδυναμία στην οποία βρισκόταν ο Trump τη στιγμή της συνάντησής του με τον Mamdani. Καταρχή, αντιμετώπιζε αυτόν που μόλις είχε θριαμβεύσει μετατρέποντας σε πρόγραμμα δράσης τη λέξη
Ωστόσο, τα προβλήματα του Τραμπ δεν περιορίζονται μόνο σε αυτές τις καταστροφικές δημοσκοπήσεις. Το Ρεπουμπλικανικό κόμμα του έχει γίνει μπάχαλο από τότε που ένας νεαρός νεοναζί, σκληρός αντισημίτης, ομοφοβικός, μισογύνης, αρνητής του Ολοκαυτώματος και υπερασπιστής της ανωτερότητας της λευκής φυλής, 27 ετών, ονόματι Nick Fuentes, έδωσε συνέντευξη στο YouTube στον σταρ των ακροδεξιών καναλιών – και τακτικό συνεντευξιαστή του Τραμπ και του Πούτιν – Tucker Carlson. Το γεγονός ότι ο Κάρλσον πρόσφερε βήμα σε ένα τέτοιο άτομο, το οποίο ήδη είχε πάρει τη θέση του μακαρίτη Τσάρλι Κερκ στην καρδιά των νέων Ρεπουμπλικάνων, προκάλεσε πραγματική θύελλα στους κύκλους των υποστηρικτών του Τραμπ. Ενδεικτικό είναι ότι υπερασπιζόμενος την επιλογή του Carlson, ο πρόεδρος του αμερικανικού και διεθνούς προπύργιου του πιο αντιδραστικού συντηρητισμού, της σεβάσμιας Heritage Foundation, προκάλεσε σάλο και την παραίτηση πολλών από τους ηγέτες της, ενώ η πλειοψηφία των δισεκατομμυριούχων που χρηματοδοτούν το Ίδρυμα ανακοίνωσαν ότι θα σταματήσουν να το υποστηρίζουν!
Αλλά δεν ήταν μόνο αυτό. Ο ίδιος ο Τραμπ όχι μόνο παρενέβη στη διαμάχη υπερασπιζόμενος τον φίλο του Κάρλσον, αλλά και δηλώνοντας ότι συμφωνεί με ορισμένες από τις θέσεις του Φουέντες, χωρίς να διευκρινίσει ποιες. Αυτό έκανε να ξεχειλίσει το ποτήρι, καθώς μάλιστα το Ισραήλ και το αμερικανικό λόμπι του ζητούσαν τα κεφάλια των υπευθύνων, διαπιστώνοντας την άνοδο της νεοναζιστικής και αντισημιτικής επιρροής στις τάξεις ενός κινήματος Maga που βρίσκεται πια σε κρίση και είναι διχασμένο, ενώ ο μεγάλος θαυμαστής του Χίτλερ, αλλά και του... Στάλιν και, παρεμπιπτόντως, και του Πούτιν, ο Nick Fuentes, βλέπει την επιρροή του στο κόμμα του προέδρου Τραμπ να εκτοξεύεται στα ύψη...
Μπροστά σε αυτή την σειρά αποτυχιών και "ατυχιών", ο Τραμπ προσπάθησε να ανακτήσει το κύρος του, σκηνοθετώντας τον εαυτό του ως μέγα ειρηνοποιό. Πρώτα στη Γάζα και μετά στην Ουκρανία. Ωστόσο, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των ΜΜΕ που εγκωμιάζουν μέχρι υπερβολής τα ειρηνευτικά του κατορθώματα, τα αποτελέσματα είναι, το λιγότερο, μέτρια για τον ίδιο και τραγικά για τους ενδιαφερόμενους λαούς. Στη Γάζα, η πολυδιαφημισμένη εκεχειρία του Τραμπ ήταν θνησιγενής ευθύς εξ αρχής. Και για να το πούμε ωμά, από την πρώτη μέρα, δεν ήταν παρά ένα μακάβριο ανέκδοτο, η αποθέωση του δολοφονικού κυνισμού του δίδυμου Τραμπ-Νετανιάχου. Έτσι, ενώ τα μέσα ενημέρωσης και οι κυβερνήτες μας συνεχίζουν να επαινούν την "εκεχειρία που τηρείται συνολικά", ο ισραηλινός στρατός σκοτώνει καθημερινά 30, 35 ή 40 Παλαιστίνιους πολίτες, εν μέσω γενικής αδιαφορίας. Σαν να είναι «φυσιολογικό» να σκοτώνεις κάθε μέρα 30 ή 35 αμάχους Παλαιστίνιους της Γάζας, σαν να είναι θέλημα θεού, που δεν έχει καμία σχέση με την εκεχειρία και τη περιλάλητη «τήρησή» της. Εξάλλου, αυτή η τόσο διαφημισμένη δολοφονική εκεχειρία ισχύει μόνο για τη Γάζα, αφήνοντας το Ισραήλ, τον στρατό του και τις ομάδες των εποίκων του ελεύθερους να αλωνίζουν, να σκοτώνουν, να λεηλατούν, να καίνε, να κατεδαφίζουν, να ξεριζώνουν (δεκάδες χιλιάδες ελαιόδεντρα) και να τρομοκρατούν στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη. 'Οπως εξάλλου,και στο νότιο Λίβανο, στη Βηρυτό και στη Συρία!
Κατενθουσιασμένος λοιπόν από την "επιτυχία" του στη Γάζα, ο Τραμπ θέλησε να ολοκληρώσει την (θεόπνευστη;) ειρηνευτική αποστολή του, προσφέροντας τις υπηρεσίες του στην Ουκρανία. Μόνο που, σύμφωνα με τον υπουργό Εξωτερικών του, Μάρκο Ρούμπιο, το σχέδιο ειρήνης του συντάχθηκε από το δεξί χέρι του... Πούτιν. Γεγονός που προκάλεσε σάλο και ταραχή ακόμη και στο ίδιο του το κόμμα στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αλλά δεν είναι τέτοιες «λεπτομέρειες» που μπορούν να κάνουν τον Τραμπ να υποχωρήσει. «Things happen», είναι πράγματα που συμβαίνουν, όπως δήλωσε απτόητος για τη δολοφονία, τον διαμελισμό και τη διάλυση σε οξύ του δύσμοιρου Σαουδάραβα δημοσιογράφου Κασόγκι, παρουσία του δημίου και χασάπη του ΜΜΣ στο Λευκό Οίκο.
Και η ευρωπαϊκή αριστερά σε όλα αυτά; Τι πιστεύει και, κυρίως, τι κάνει σε αυτή την τόσο κρίσιμη στιγμή για το παρόν και το μέλλον της ανθρωπότητας; Δυστυχώς, όχι και πολλά πράγματα. Όταν, φυσικά, δεν κάνει το αντίθετο από αυτό που θα έπρεπε να κάνει. Όπως, για παράδειγμα, το κόμμα της Σάρα Βάγκενκνεχτ στη Γερμανία, που φιλοδόξησε να γίνει η ναυαρχίδα αυτής της διεθνούς αριστεράς που φλερτάρει ανοιχτά με τον Πούτιν, υποστηρίζει την «αποναζιστικοποίησή» της Ουκρανίας και συναναστρέφεται χωρίς κανένα πρόβλημα «αντιιμπεριαλιστές» όπως ο Άσσαντ ή ο Όρμπαν. Δυστυχώς για αυτό το κόμμα που φέρει το όνομα της ιδρύτριας και αδιαμφισβήτητης ηγέτιδάς του, η Σάρα Βάγκενκνεχτ μόλις πριν λίγες μέρες ανακοίνωσε την αποχώρησή της από την ηγεσία του, μετά από μια σειρά καταστροφικών εκλογικών αποτελεσμάτων. Αλλά το χειρότερο είναι το – πολύ διδακτικό – αποτέλεσμα αυτών των επαναλαμβανόμενων αποτυχιών: ένα τμήμα του BSW και η ίδια η Sarah Wagenknecht δηλώνουν τώρα ότι θέλουν να κάνουν κάτι που ακόμη και τα πιο δεξιά αστικά κόμματα, όπως η CDU και η CSU, αρνούνται να κάνουν: να συμμαχήσουν με τους νεοναζί της AfD, με την φιλοδοξία να συν-κυβερνήσουν τα ομόσπονδα κράτη της Ανατολικής Γερμανίας, όπου τα δύο κόμματα θα μπορούσαν να έχουν την πλειοψηφία των τοπικών βουλευτών! Θλιβερή και άθλια κατάληξη μιας διαδρομής που ξεκίνησε από την άκρα αριστερά και φαίνεται να καταλήγει στην άκρα δεξιά. Ας το σκεφτούν και ας το λάβουν υπόψη όσοι επιμένουν να ακολουθούν παρόμοιες διαδρομές...
Σημείωση
1. Βλέπε επίσης Τραμπ ο «ειρηνοποιός» όπως Χίτλερ ο «Καγκελάριος της Ειρήνης»!: https://www.contra-