Γράμμα προς τους φίλους/ες μας που ξεχνούν τη σημασία των πράξεων και των λέξεων
των Didier Epsztajn και Patrick Silberstein
Ανάμεσα στον ποταμό Ιορδάνη και στη θάλασσα- για να χρησιμοποιήσουμε μια συχνά καταχρηστική έκφραση - υπάρχουν σήμερα δύο έθνη - το ένα ισραηλινό και το άλλο παλαιστινιακό. Και δεν αναφερόμαστε στις κοινότητες των κατοίκων που δεν αναγνωρίζουν τον εαυτό τους σε αυτά τα έθνη, ή τους ανθρώπους -συχνά εργαζόμενους- που βρίσκονται σε κατάσταση μετανάστευσης και έχουν ελάχιστα ή καθόλου δικαιώματα.
Μόνο ένα από αυτά τα έθνη και τις κοινότητες εκπροσωπείται από ένα κράτος: το Ισραήλ, μια από τις ιδρυτικές πράξεις του οποίου ήταν η Νάκμπα - η εκδίωξη των Παλαιστινίων κατοίκων από τα σπίτια και τα εδάφη τους.
Κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου και πολυάριθμων ψηφισμάτων του ΟΗΕ, οι κυβερνήσεις αυτού του κράτους ακολουθούν πολιτικές απαρτχάιντ και τη λεγόμενη "εθνοκάθαρση", εποικίζοντας εδάφη που βρίσκονται υπό στρατιωτική κατοχή από το 1967. Οι κυβερνήσεις αυτές ασκούν πολιτικές αποκλειστικά στο όνομα των δικαιωμάτων μόνο των ανθρώπων που η ίδια η ισραηλινή κρατική εξουσία θεωρεί εβραίους και όχι όλων των κατοίκων. Επιπλέον, καμώνονται ότι εκπροσωπούν όλους τους εβραϊκούς πληθυσμούς σε όλο τον κόσμο και αυτό το έχουν κατοχυρώσει με νόμο.
Επομένως, κάθε δίκαιη και διαρκής ειρήνη περνάει μέσα από την αναγνώριση της Nakba (και τις αναγκαίες πολιτικές επανόρθωσης) και την οικοδόμηση θεσμών που θα εγγυώνται τόσο την πραγματική ισότητα για όλους τους κατοίκους όσο και το σεβασμό των δικαιωμάτων των κοινοτήτων και των εθνών.
*-*
Δεν αρχίζουν όλα στις 7 Οκτωβρίου 2023. Ωστόσο, δεν πρέπει ούτε να παραβλέπουμε ούτε να υποτιμούμε τα γεγονότα και τις πιθανές συνέπειές τους. (1)
Αν και δεν αρχίζουν όλα στις 7 Οκτωβρίου 2023, δεν πρέπει να συγχέουμε το νόμιμο δικαίωμα του παλαιστινιακού λαού στην αυτοδιάθεση και στην αντίσταση στην κατοχή και τον εποικισμό με ενέργειες που δήθεν γίνονται στο όνομά του και προς όφελός του. Στις 7 Οκτωβρίου, δεν επρόκειτο για αυθόρμητες "παρεκτροπές" σαν κι αυτές που ιστορικά έχουν συνδεθεί με λαϊκές εξεγέρσεις εμποτισμένες με μίσος για τους καταπιεστές. Οι ενέργειες που οργανώθηκαν από μέλη της Χαμάς και άλλων ένοπλων δυνάμεων - σφαγές αμάχων, δολοφονίες, πιθανοί βιασμοί και γυναικοκτονίες, ομηρίες, ταυτίζοντας σκόπιμα τον πληθυσμό με τις κατοχικές δυνάμεις- δεν μπορούν να θεωρηθούν νόμιμη πράξη αντίστασης στην κατοχή. Η Χαμάς έχει σαφώς καθορισμένο πολιτικό και θρησκευτικό προσανατολισμό. Στην περιοχή που κυβερνά με τρόπο φονταμενταλιστικής δικτατορία (χωρίς εκλογές από το 2006), έχει επανειλημμένα καταστείλει αντιφρονούσες παλαιστινιακές ομάδες και άτομα, χωρίς να ξεχνάμε την πολιτική της απέναντι στις γυναίκες. Τα εγκλήματα που διαπράττει δεν έχουν καμία σχέση με την αυτοδιάθεση του λαού, αλλά έχουν με την επιθυμία να τρομοκρατήσει όλους τους ανθρώπους που ζουν στο Ισραήλ.
Αυτό δεν μπορεί να θεωρηθεί ένα αμελητέο γεγονός, ένα γεγονός που μπορούμε να προσπεράσουμε για να προχωρήσουμε σε κάτι άλλο. Είναι ανάγκη να εκτιμηθεί η πλήρης σημασία αυτών των εγκλημάτων πολέμου και πιθανών εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας.
*-*
Δεν αρχίζουν όλα στις 7 Οκτωβρίου 2023. Οι πολιτικές απαρτχάιντ και εποικισμού μπορούν να θεωρηθούν παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, στο Ισραήλ και στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη. Το ίδιο ισχύει και για τον αποκλεισμό της Γάζας.
Μετά την 7η Οκτωβρίου, η ισραηλινή κυβέρνηση επέλεξε, και το αποδέχτηκε δημοσίως, την συλλογική και δολοφονική τιμωρία του πληθυσμού της Γάζας, χωρίς να ξεχνάμε τη συνέχιση των βιαιοτήτων και του σφετερισμού ξένων περιουσιών από μέρους των ισραηλινών εποίκων με τη συνενοχή του στρατού στα άλλα εδάφη. Οι βομβαρδισμοί αμάχων πληθυσμών, η άρνηση πρόσβασης στο νερό, η στέρηση τροφής, ο περιορισμός ή η αδυναμία πρόσβασης στην υγειονομική περίθαλψη, η διαταγή σε πληθυσμούς να μετακινηθούν, συνιστούν εγκλήματα πολέμου και μπορούν επίσης να χαρακτηριστούν εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Οι κυβερνήσεις που βοηθούν και εξοπλίζουν την ισραηλινή κυβέρνηση μπορούν να θεωρηθούν συνένοχες σε αυτά τα εγκλήματα.
*-*
Η κατάσταση επείγει. Πρέπει να συγκροτηθεί ένα διεθνές κοινό μέτωπο για να σωπάσουν τα όπλα, για μια άνευ όρων κατάπαυση του πυρός, για την άνευ όρων απελευθέρωση των ομήρων. Είναι απόλυτη ανάγκη για το λαό της Γάζας και ηθική επιταγή για την κοινή μας ανθρωπιά.
*-*
Δεν ξεκινούν όλα στις 7 Οκτωβρίου 2023. Ο αντισημιτισμός, όπως και η αποικιοκρατία, αποτελούν μια από τις μήτρες της Γαλλικής Δημοκρατίας. Χειραφετημένοι από τη Γαλλική Επανάσταση, οι "Εβραίοι" είδαν την ιθαγένειά τους να τίθεται υπό αμφισβήτηση με το "άτιμο διάταγμα" της 17ης Μαρτίου 1808 από τον αυτοκράτορα Ναπολέοντα και υπό το καθεστώς του στρατάρχη Πεταίν...
Ο αφηρημένος οικουμενισμός (2) χρησιμοποιήθηκε για την άρνηση των δικαιωμάτων ορισμένων πληθυσμών.
Ο σύγχρονος αντισημιτισμός (μετά την υπόθεση Ντρέιφους) αποτελεί μια από τις μήτρες της σημερινής εξάπλωσης του ρατσισμού κατά των Αράβων ή κατά των μεταναστών και της απόρριψης των πραγματικών ή υποτιθέμενων μουσουλμάνων (ισλαμοφοβία).
Οι δυνάμεις της δεξιάς και της ακροδεξιάς (συχνά στο όνομα της καθαρότητας του "αίματος" ή του λεγόμενου εθνικού "πολιτισμού") δεν αποδέχθηκαν ποτέ την αφηρημένη και αυτόματη ισότητα των διατάξεων που συνδέονται με το δίκαιο του εδάφους..
Στο όνομα μιας ρατσιστικής μορφής του "αντικαπιταλισμού" (η φιγούρα του Εβραίου τραπεζίτη) ή ενός "αντιιμπεριαλισμού" των ηλιθίων, στο όνομα μιας απατηλής αντίληψης της αντιαποικιοκρατίας ή των λεγόμενων αποαποικιακών πολιτικών (η ουσιοκρατοποιημένη φιγούρα του λευκού εποίκου δυτικής προέλευσης), ορισμένες δυνάμεις της αριστεράς υιοθέτησαν ή αναδιατύπωσαν μορφές στιγματισμού των εβραϊκών πληθυσμών. Έχουν παραμείνει σιωπηλές για τον επίμονο αντισημιτισμό στη γαλλική κοινωνία. Ορισμένοι πιστεύουν ότι οι άνθρωποι που λένε ανοιχτά ότι είναι Εβραίοι είναι συνένοχοι των ισραηλινών πολιτικών, υιοθετώντας έτσι τους προσανατολισμούς των "σιωνιστικών" πολιτικών.
*
Δεν δεχόμαστε ορισμένες σιωπές ή ορισμένες λέξεις. Απορρίπτουμε τον εφησυχασμό απέναντι σε εγκληματικές ενέργειες. Είμαστε αντίθετοι στην ιεράρχηση των θυμάτων. Ο εχθρός του εχθρού μας δεν είναι απαραίτητα φίλος μας. Ο καμπισμός είναι μια ανοιχτή πληγή στη διεθνιστική αλληλεγγύη.
Κάθε δίκαιη και διαρκής ειρήνη, από τη θάλασσα μέχρι τον Ιορδάνη, προϋποθέτει την αναγνώριση του ισραηλινού και του παλαιστινιακού έθνους, την αναγνώριση της Νάκμπα (και τις αναγκαίες πολιτικές επανορθώσεων), τον τερματισμό του εποικισμού, την καταδίκη των εγκλημάτων πολέμου και των εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας και των υπευθύνων γι' αυτά, την οικοδόμηση θεσμών που εγγυώνται τόσο την πραγματική ισότητα για όλους τους κατοίκους όσο και τον σεβασμό των δικαιωμάτων των κοινοτήτων και των εθνών.
Σημειώσεις
1. Διαβάστε για παράδειγμα: Haggai Matar: Πώς η 7η Οκτωβρίου μας άλλαξε όλους - και τι σημαίνει για τον αγώνα μας: https://
2. Βλέπε για παράδειγμα: Zalkind Hourwitz: Apologie des Juifs (1789), https://
21 Νοεμβρίου 2023
Didier Epsztajn et Patrick Silberstein
Επιμέλεια: Γιώργος Μητραλιάς