Zohran Mamdani: Το πλήρες κείμενο της ομιλίας μετά τη νίκη του

FULL SPEECH: Zohran Mamdani's victory speech following historic NYC mayoral win

Σας ευχαριστώ, φίλοι μου. Ο ήλιος μπορεί να έδυσε πάνω από την πόλη μας απόψε, αλλά όπως είπε κάποτε ο Eugene Debs, «μπορώ να δω την αυγή μιας καλύτερης μέρας για την ανθρωπότητα».

Από όσο μπορούμε να θυμηθούμε, οι πλούσιοι και οι ισχυροί λένε στους εργαζόμενους της Νέας Υόρκης ότι η εξουσία δεν ανήκει στα χέρια τους.

Δάχτυλα με μώλωπες από το σήκωμα κιβωτίων στο πάτωμα της αποθήκης, παλάμες με κάλλους από το τιμόνι του ποδηλάτου διανομής, αρθρώσεις με ουλές από εγκαύματα στην κουζίνα: Αυτά δεν είναι χέρια που τους επιτρέπεται να κρατούν την εξουσία. Και όμως, στους τελευταίους 12 μήνες, τολμήσατε να φτάσετε σε κάτι μεγαλύτερο.

Απόψε, παρά τις αντιξοότητες, το καταφέραμε. Το μέλλον είναι στα χέρια μας. Φίλοι μου, ανατρέψαμε μια πολιτική δυναστεία.

Εύχομαι στον Andrew Cuomo μόνο το καλύτερο στην προσωπική του ζωή. Αλλά ας είναι απόψε η τελευταία φορά που προφέρω το όνομά του, καθώς γυρίζουμε σελίδα σε μια πολιτική που εγκαταλείπει τους πολλούς και λογοδοτεί μόνο στους λίγους. Νέα Υόρκη, απόψε τα κατάφερες. Μια εντολή για αλλαγή. Μια εντολή για ένα νέο είδος πολιτικής. Μια εντολή για μια πόλη που να μπορούμε να αντέξουμε οικονομικά. Και μια εντολή για μια κυβέρνηση που θα κάνει ακριβώς αυτό.

Την 1η Ιανουαρίου, θα ορκιστώ δήμαρχος της Νέας Υόρκης. Και αυτό χάρη σε εσάς. Πριν πω οτιδήποτε άλλο, πρέπει να πω αυτό: Σας ευχαριστώ. Σας ευχαριστώ, νέα γενιά Νεοϋορκέζων, που αρνηθήκατε να δεχτείτε ότι η υπόσχεση για ένα καλύτερο μέλλον ήταν ένα κατάλοιπο του παρελθόντος.

Αποδείξατε ότι όταν η πολιτική δεν σας μιλάει με υπεροψία, μπορούμε να εγκαινιάσουμε μια νέα εποχή ηγεσίας. Θα αγωνιστούμε για εσάς, γιατί είμαστε εσείς.

Ή, όπως λέμε στη Στάινγουεϊ, ana minkum wa alaikum.

Ευχαριστώ όλους εκείνους που τόσο συχνά ξεχνιούνται από την πολιτική της πόλης μας, αλλά που έκαναν αυτό το κίνημα δικό τους. Μιλάω για τους ιδιοκτήτες μπακάλικων από την Υεμένη και τις Μεξικάνες γιαγιάδες. Τους ταξιτζήδες από τη Σενεγάλη και τις νοσοκόμες από το Ουζμπεκιστάν. Τους μάγειρες από το Τρινιντάντ και τις θείτσες από την Αιθιοπία. Ναι, τις θείτσες.

Σε όλους τους Νεοϋορκέζους στο Κένσινγκτον, το Μίντγουντ και το Χαντς Πόιντ, να ξέρετε αυτό: Αυτή η πόλη είναι η πόλη σας, και αυτή η δημοκρατία είναι και αυτή δική σας. Αυτή η εκστρατεία αφορά ανθρώπους όπως τον Wesley, έναν οργανωτής του 1199 που συνάντησα έξω από το νοσοκομείο Elmhurst την Πέμπτη το βράδυ. Ένα Νεοϋορκέζο που ζει αλλού, που κάνει δύο ώρες διαδρομή κάθε μέρα από την Πενσυλβάνια επειδή το νοίκι είναι πολύ ακριβό σε αυτή την πόλη.

Αφορά ανθρώπους όπως η γυναίκα που συνάντησα στο (λεωφορείο της γραμμής) Bx33 πριν από χρόνια, η οποία μου είπε: «Κάποτε αγαπούσα τη Νέα Υόρκη, αλλά τώρα είναι απλώς το μέρος όπου ζω». Και αφορά ανθρώπους όπως ο Richard, ο ταξιτζής με τον οποίο έκανα 15ήμερη απεργία πείνας έξω από το Δημαρχείο, ο οποίος εξακολουθεί να οδηγεί το ταξί του επτά ημέρες την εβδομάδα. Αδελφέ μου, εμείς είμαστε στο Δημαρχείο τώρα.

Αυτή η νίκη είναι για όλους αυτούς. Και είναι για όλους εσάς, τους περισσότερους από 100.000 εθελοντές που μετατρέψατε αυτή την εκστρατεία σε μια ασυγκράτητη δύναμη. Χάρη σε εσάς, θα κάνουμε αυτή την πόλη μια πόλη που οι εργαζόμενοι μπορούν να αγαπήσουν και να ζήσουν σε αυτήν ξανά. Με κάθε πόρτα που χτυπήσατε, κάθε υπογραφή που συγκεντρώσατε και κάθε δύσκολη συζήτηση που κάνατε,διαβρώσατε τον κυνισμό που έχει καταλήξει να χαρακτηρίζει την πολιτική μας.

Τώρα, ξέρω ότι σας ζήτησα πολλά σε όλη τη διάρκεια του τελευταίου έτους. Ξανά και ξανά ανταποκριθήκατε στις εκκλήσεις μου, αλλά έχω μια τελευταία παράκληση. Νέα Υόρκη, αναπνεύστε αυτή τη στιγμή. Κρατήσαμε την αναπνοή μας για περισσότερο από όσο μπορούμε να θυμηθούμε.

Την κρατήσαμε περιμένοντας την ήττα, την κρατήσαμε επειδή μας έκοψαν την ανάσα πάρα πολλές φορές, την κρατήσαμε επειδή δεν μπορούσαμε να αναπνεύσουμε. Ευχαριστώ όλους όσους θυσίασαν τόσα πολλά. Αναπνέουμε τον αέρα μιας πόλης που έχει αναγεννηθεί.

Στην ομάδα της εκστρατείας μου, που πίστεψε όταν κανείς άλλος δεν πίστευε και που πήρε ένα εκλογικό σχέδιο και το μετέτρεψε σε κάτι πολύ περισσότερο: δεν θα μπορέσω ποτέ να εκφράσω πόσο βαθιά είναι η ευγνωμοσύνη μου. Τώρα μπορείτε να κοιμηθείτε.

Στους γονείς μου, τη μαμά και τον μπαμπά: Με κάνατε τον άνθρωπο που είμαι σήμερα. Είμαι πολύ περήφανος που είμαι γιος σας. Και στην απίστευτη σύζυγό μου, Ράμα, hayati : Δεν υπάρχει κανένας άλλος που θα προτιμούσα να έχω στο πλευρό μου αυτή τη στιγμή, και σε κάθε στιγμή.

Σε όλους τους Νεοϋορκέζους — είτε ψηφίσατε εμένα, είτε έναν από τους αντιπάλους μου, είτε αισθανθήκατε τόσο απογοητευμένοι από την πολιτική που δεν ψηφίσατε καθόλου — σας ευχαριστώ για την ευκαιρία που μου δώσατε να αποδείξω ότι είμαι άξιος της εμπιστοσύνης σας. Θα ξυπνάω κάθε πρωί με έναν και μόνο σκοπό: να κάνω αυτή την πόλη καλύτερη για εσάς από ό,τι ήταν την προηγούμενη μέρα.

Πολλοί πίστευαν ότι αυτή η μέρα δεν θα έρθει ποτέ, φοβόντουσαν ότι θα καταδικαστούμε σε ένα μέλλον με λιγότερα, με κάθε εκλογή να μας καταδικάζει απλώς σε περισσότερα από τα ίδια.

Και υπάρχουν άλλοι που θεωρούν την πολιτική σήμερα πολύ σκληρή για να συνεχίσει να καίει η φλόγα της ελπίδας. Νέα Υόρκη, απαντήσαμε σε αυτούς τους φόβους.

Απόψε μιλήσαμε με καθαρή φωνή. Η ελπίδα είναι ζωντανή. Η ελπίδα είναι μια απόφαση που έλαβαν δεκάδες χιλιάδες Νεοϋορκέζοι μέρα με τη μέρα, βάρδια με βάρδια εθελοντικής εργασίας, παρά τις συνεχείς επιθέσεις από την προπαγανδιστική διαφήμιση. Πάνω από ένα εκατομμύριο από εμάς στεκόμασταν στις εκκλησίες μας, στα γυμναστήρια, στα κοινοτικά κέντρα, καθώς συμπληρώναμε το βιβλίο της δημοκρατίας.

Και ενώ ψηφίζαμε μόνοι μας, επιλέξαμε μαζί την ελπίδα. Την ελπίδα αντί της τυραννίας. Την ελπίδα αντί των μεγάλων χρημάτων και των μικρών ιδεών. Την ελπίδα αντί της απελπισίας. Κερδίσαμε επειδή οι Νεοϋορκέζοι επέτρεψαν στον εαυτό τους να ελπίζουν ότι το αδύνατο θα γινόταν δυνατό. Και κερδίσαμε επειδή επιμείναμε ότι η πολιτική δεν θα είναι πια κάτι που μας επιβάλλεται. Τώρα, είναι κάτι που κάνουμε εμείς.

Στεκόμενος μπροστά σας, σκέφτομαι τα λόγια του Τζαβαχαρλάλ Νεχρού: «Έρχεται μια στιγμή, αλλά σπάνια στην ιστορία, που βγαίνουμε από το παλιό και μπαίνουμε στο καινούργιο, που τελειώνει μια εποχή και που η ψυχή ενός έθνους, που για καιρό καταπιεζόταν, βρίσκει φωνή».

Απόψε βγήκαμε από το παλιό και μπήκαμε στο καινούργιο. Ας μιλήσουμε λοιπόν τώρα, με σαφήνεια και πεποίθηση που δεν μπορεί να παρερμηνευθεί, για το τι θα φέρει αυτή η νέα εποχή και για ποιον.

Αυτή θα είναι μια εποχή όπου οι Νεοϋορκέζοι θα περιμένουν από τους ηγέτες τους ένα τολμηρό όραμα για το τι θα επιτύχουμε, αντί για μια λίστα δικαιολογιών για το τι είμαστε πολύ δειλοί να επιχειρήσουμε. Κεντρικό στοιχείο αυτού του οράματος θα είναι το πιο φιλόδοξο πρόγραμμα για την αντιμετώπιση της κρίσης του κόστους ζωής που έχει βιώσει αυτή η πόλη από την εποχή του Φιορέλο Λα Γκουάρντια: ένα πρόγραμμα που θα παγώσει τα ενοίκια για περισσότερους από δύο εκατομμύρια ενοικιαστές με σταθερά ενοίκια, θα κάνει τα λεωφορεία γρήγορα και δωρεάν και θα προσφέρει καθολική φροντίδα παιδιών σε όλη την πόλη μας.

Σε μερικά χρόνια από τώρα, ας ελπίσουμε ότι το μόνο που θα μετανιώνουμε θα είναι ότι αυτή η μέρα άργησε τόσο πολύ να έρθει. Αυτή η νέα εποχή θα είναι μια εποχή αδιάκοπης βελτίωσης. Θα προσλάβουμε χιλιάδες επιπλέον δασκάλους. Θα μειώσουμε τη σπατάλη από μια διογκωμένη γραφειοκρατία. Θα εργαστούμε ακούραστα για να ξαναλάμψουν τα φώτα στους διαδρόμους των συγκροτημάτων της NYCHA, όπου εδώ και καιρό τρεμοπαίζουν.

Η ασφάλεια και η δικαιοσύνη θα πάνε χέρι-χέρι, καθώς συνεργαζόμαστε με τους αστυνομικούς για τη μείωση της εγκληματικότητας και τη δημιουργία ενός Τμήματος Κοινοτικής Ασφάλειας που θα αντιμετωπίζει άμεσα την κρίση της ψυχικής υγείας και την κρίση των αστέγων. Η ικανότητα θα γίνει η προσδοκία σε ολόκληρη την κυβέρνηση, όχι η εξαίρεση. Σε αυτή τη νέα εποχή που δημιουργούμε για τους εαυτούς μας, θα αρνηθούμε να επιτρέψουμε σε όσους σπέρνουν τη διχόνοια και το μίσος να μας στρέψουν τον ένα ενάντια στον άλλο.

Σε αυτή τη στιγμή πολιτικού σκοταδιού, η Νέα Υόρκη θα είναι το φως. Εδώ, πιστεύουμε στην υπεράσπιση αυτών που αγαπάμε, είτε είναι μετανάστης, μέλος της τρανς κοινότητας, μία από τις πολλές μαύρες γυναίκες που ο Ντόναλντ Τραμπ απέλυσε από ομοσπονδιακή θέση, μια ανύπαντρη μητέρα που περιμένει ακόμα να μειωθούν τα έξοδα για τα ψώνια, ή οποιοσδήποτε άλλος βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο. Ο αγώνας σας είναι και δικός μας.

Και θα χτίσουμε ένα Δημαρχείο που θα στέκεται αταλάντευτα στο πλευρό των Εβραίων Νεοϋορκέζων και δεν θα διστάζει στον αγώνα κατά της μάστιγας του αντισημιτισμού. Όπου οι περισσότεροι από ένα εκατομμύριο Μουσουλμάνοι γνωρίζουν ότι ανήκουν — όχι μόνο στα πέντε διαμερίσματα αυτής της πόλης, αλλά και στους διαδρόμους της εξουσίας.

Η Νέα Υόρκη δεν θα είναι πλέον μια πόλη όπου μπορείς να εκμεταλλεύεσαι την ισλαμοφοβία και να κερδίζεις τις εκλογές. Αυτή η νέα εποχή θα χαρακτηρίζεται από ικανότητα και συμπόνια, δύο στοιχεία που για πολύ καιρό ήταν σε αντίθεση μεταξύ τους. Θα αποδείξουμε ότι δεν υπάρχει πρόβλημα τόσο μεγάλο που να μην μπορεί να λύσει η κυβέρνηση, ούτε ανησυχία τόσο μικρή που να μην μπορεί να την απασχολήσει.

Για χρόνια, οι άνθρωποι στο Δημαρχείο βοηθούσαν μόνο όσους μπορούσαν να τους βοηθήσουν. Αλλά την 1η Ιανουαρίου, θα εγκαινιάσουμε μια δημοτική αρχή που θα βοηθά όλους.

Ξέρω ότι πολλοί έχουν ακούσει το μήνυμά μας μόνο μέσα από το πρίσμα της παραπληροφόρησης. Δεκάδες εκατομμύρια δολάρια έχουν δαπανηθεί για να επαναπροσδιοριστεί η πραγματικότητα και να πειστούν οι γείτονές μας ότι αυτή η νέα εποχή είναι κάτι που πρέπει να τους φοβίζει. Όπως έχει συμβεί πολλές φορές, η τάξη των δισεκατομμυριούχων προσπάθησε να πείσει όσους βγάζουν 30 δολάρια την ώρα ότι οι εχθροί τους είναι εκείνοι που βγάζουν 20 δολάρια την ώρα.

Θέλουν οι άνθρωποι να μαλώνουν μεταξύ τους, ώστε να παραμένουμε μακριά από το έργο της ανασυγκρότησης ενός συστήματος που έχει καταρρεύσει εδώ και καιρό. Αρνούμαστε να τους αφήσουμε να υπαγορεύουν τους κανόνες του παιχνιδιού. Μπορούν να παίζουν με τους ίδιους κανόνες όπως όλοι μας.

Μαζί, θα εγκαινιάσουμε μια γενιά αλλαγών. Και αν αγκαλιάσουμε αυτή τη νέα, γενναία πορεία, αντί να την αποφεύγουμε, μπορούμε να απαντήσουμε στην ολιγαρχία και τον αυταρχισμό με τη δύναμη που φοβάται, όχι με τον κατευνασμό που επιθυμεί.

Σε τελική ανάλυση, αν υπάρχει κάποιος μπορεί να δείξει σε μια χώρα που προδόθηκε από τον Ντόναλντ Τραμπ πώς να τον νικήσει, αυτή είναι η πόλη που τον ανέδειξε. Και αν υπάρχει κάποιος τρόπος να τρομάξουμε έναν δεσπότη, είναι να καταργήσουμε τις συνθήκες που του επέτρεψαν να συγκεντρώσει εξουσία.

Έτσι δεν θα σταματήσουμε μόνο τον Τραμπ, αλλά και τον επόμενο. Λοιπόν, Ντόναλντ Τραμπ, αφού ξέρω ότι παρακολουθείς, έχω τέσσερις λέξεις για σένα: Ανέβασε την ένταση του ήχου.

Θα λογοδοτήσουν οι κακοί ιδιοκτήτες ακινήτων, γιατί οι Ντόναλντ Τραμπ της πόλης μας έχουν συνηθίσει να εκμεταλλεύονται τους νοικάρηδες τους. Θα βάλουμε τέλος στην κουλτούρα της διαφθοράς που έχει επιτρέψει σε δισεκατομμυριούχους όπως ο Τραμπ να φοροδιαφεύγουν και να εκμεταλλεύονται φορολογικές ελαφρύνσεις. Θα σταθούμε στο πλευρό των συνδικάτων και θα επεκτείνουμε την προστασία των εργαζομένων, γιατί γνωρίζουμε, όπως και ο Ντόναλντ Τραμπ, ότι όταν οι εργαζόμενοι έχουν ακλόνητα δικαιώματα, οι εργοδότες που προσπαθούν να τους εκμεταλλευτούν γίνονται πραγματικά πολύ μικροί.

Η Νέα Υόρκη θα παραμείνει μια πόλη μεταναστών: μια πόλη χτισμένη από μετανάστες, που λειτουργεί χάρη στους μετανάστες και, από απόψε, ηγείται από έναν μετανάστη.

Άκουσέ με λοιπόν, Πρόεδρε Τραμπ, όταν σου λέω το εξής: για να φτάσεις σε οποιονδήποτε από εμάς, θα πρέπει να περάσεις πάνω από όλους μας. Όταν θα μπούμε στο Δημαρχείο σε 58 ημέρες, οι προσδοκίες θα είναι υψηλές. Θα τις ικανοποιήσουμε. Ένας μεγάλος Νεοϋορκέζος είπε κάποτε ότι ενώ η προεκλογική εκστρατεία γίνεται με ποίηση, η διακυβέρνηση γίνεται με πρόζα.

Αν αυτό είναι αλήθεια, ας είναι η πρόζα που γράφουμε να κάνει ακόμα ρίμα και ας χτίσουμε μια λαμπρή πόλη για όλους. Και ας χαράξουμε ένα νέο μονοπάτι, τολμηρό όσο αυτό που έχουμε ήδη διανύσει. Εξάλλου, η κοινή λογική θα σας έλεγε ότι απέχω πολύ από τον τέλειο υποψήφιο.

Είμαι νέος, παρά τις προσπάθειές μου να μεγαλώσω. Είμαι μουσουλμάνος. Είμαι δημοκρατικός σοσιαλιστής. Και το πιο καταδικαστικό από όλα, αρνούμαι να ζητήσω συγγνώμη για οτιδήποτε από όλα αυτά.

Και όμως, αν η αποψινή βραδιά μας διδάσκει κάτι, είναι ότι οι συμβάσεις μας έχουν κρατήσει πίσω. Έχουμε θυσιάσει στο βωμό της ατολμίας και έχουμε πληρώσει ένα βαρύ τίμημα. Πάρα πολλοί εργαζόμενοι δεν μπορούν να αναγνωρίσουν τον εαυτό τους στο κόμμα μας και πάρα πολλοί από εμάς έχουν στραφεί προς τα δεξιά για να βρουν απαντήσεις στο γιατί έχουν μείνει πίσω.

Θα αφήσουμε τη μετριότητα στο παρελθόν μας. Δεν θα χρειάζεται πλέον να ανοίγουμε ένα βιβλίο ιστορίας για να βρούμε αποδείξεις ότι οι Δημοκρατικοί μπορούν να τολμήσουν να είναι μεγάλοι.

Η μεγαλοσύνη μας δεν θα είναι καθόλου αφηρημένη. Θα την αισθανθεί κάθε ενοικιαστής με σταθερό ενοίκιο που ξυπνά την πρώτη μέρα κάθε μήνα γνωρίζοντας ότι το ποσό που θα πληρώσει δεν έχει αυξηθεί σε σχέση με τον προηγούμενο μήνα. Θα την αισθανθεί κάθε παππούς και γιαγιά που μπορεί να μείνει στο σπίτι για το οποίο έχει εργαστεί και του οποίου τα εγγόνια ζουν κοντά, επειδή το κόστος της φροντίδας των παιδιών δεν τα έστειλε στο Λονγκ Άιλαντ.

Θα το νιώσει η ανύπαντρη μητέρα που είναι ασφαλής στις μετακινήσεις της και το λεωφορείο της είναι αρκετά γρήγορο ώστε να μην χρειάζεται να βιάζεται να αφήσει τα παιδιά στο σχολείο για να φτάσει στην ώρα της στη δουλειά. Και θα το νιώσουν οι Νεοϋορκέζοι όταν ανοίξουν τις εφημερίδες τους το πρωί και διαβάσουν τίτλους για επιτυχίες, όχι για σκάνδαλα.

Πάνω απ' όλα, θα το νιώσουν όλοι οι Νεοϋορκέζοι όταν η πόλη που αγαπούν τελικά τους ανταποδώσει την αγάπη τους.

Μαζί, Νέα Υόρκη, θα παγώσουμε το... [ενοίκιο!] Μαζί, Νέα Υόρκη, θα κάνουμε τα λεωφορεία γρήγορα και... [δωρεάν!] Μαζί, Νέα Υόρκη, θα προσφέρουμε καθολική... [φροντίδα παιδιών!]

Ας γίνουν τα λόγια που είπαμε μαζί, τα όνειρα που ονειρευτήκαμε μαζί, το πρόγραμμα που θα υλοποιήσουμε μαζί. Νέα Υόρκη, αυτή η δύναμη είναι δική σου. Αυτή η πόλη σου ανήκει.

Σας ευχαριστώ.

Επιμέλεια: Γιώργος Μητραλιάς