Middle East: What’s at stake in the crisis over Qatar?
by ACHCAR Gilbert
A brewing conflict among the rulers of the Persian Gulf region reached a crisis stage in early June when Saudi Arabia led other countries o
Maroc: Manifestation de soutien à Rabat avec les soulèvements du Rif (video Attac)
Nawel Ben Aissa, une voix vive du Rif
par Omar Aziki , Nawel Ben Aissa
Le Maroc vit actuellement une vague de protestation sociale très large initiée par le mouvement de contestation populaire dans le Rif au nord du
Maroc: Appel pour le Rif en lutte
par ATTAC/CADTM Maroc*
A toutes les victimes du despotisme, de l’oppression, à toutes celles et ceux qui voient leur dignité bafouée et qui aspirent à un Maroc démocratique.
The times they are a changing: Rebuilding collective action in Albania
by QOSJA Griselda*
Following a wave of protests in Zharrez, Albania, Griselda Qosja spoke with activists affiliated with two of the leading leftist
A state of crisis in North-East Asia – The North Korea issue
by ROUSSET Pierre
The Korean crisis has gone from chronic to acute since the election of Donald Trump to the presidency of the United States. Against a bac
Battre Le Pen dans les urnes et dans la rue!
Par Michael Lowy
Le mot d'ordre proposé par certains camarades, "Pas un seul vote pour Marine Le Pen", n'est pas suffisant. On peut "ne pas voter" MLP en votant blanc ou en
Choosing is defiance !
5th CADTM Europe Summer School
PROGRAM and REGISTRATION
by CADTM Belgium
Save the dates and sign up here ! From Friday 30th of June to Sunday 2nd of July, the 5th CADTM Europe Summer School w
The Serbian Left’s Next Move
After Aleksandar Vučić’s questionable election victory, Serbian radicals have a rare opening.
by Pavle Ilić*
Like most recent elections, this spring’s presidential campaign in
Serbie: un mouvement inédit de protestation menace l’«autocrate» Vučić
Par Jean-Arnault Dérens et Philippe Bertinchamps (Mediapart)
Depuis une semaine, le mouvement de protestation ne cesse de s’étendre, pre
Présidentielle 2017 :
l’élection de toutes les surprises ? –
« La clé est dans l’ampleur du vote Mélenchon »
par MARTELLI Roger
Jusqu’à ce jour, les péripéties de l’élection présidentielle auro
French presidential election: factory worker Poutou emerges as star of TV debate
by WILLSHER Kim
The 11 presidential candidates faced off in a live televised debate, with anti-capitalist Poutou goading rivals over thei
Release of Arctic Methane "May Be Apocalyptic," Study Warn
By Dahr Jamail, Truthout | Report
On a lake, plumes of gas, most likely methane from the breakdown of carbon in sediments below the lake, keep the water fro
The Dutch elections: Very little reason to celebrate
by Mathijs van de Sande
This is ridiculous. Avaaz is circulating a petition to thank the "Dutch people" (whoever that may be) for "choosing hope, unity, and dialogue
Η αφορμή για αυτό το σημείωμα δεν είναι διόλου αμελητέα. Είναι οι παρούσες μεγάλες επιτυχίες της Εθνικής Ελλάδας στο μπάσκετ. Όμως προσοχή: Όχι εκείνης της πασίγνωστης και χιλιοδιαφημισμένης εθνικής ανδρών αλλά της άλλης, της άγνωστης και παραμελημένης, της εθνικής ΓΥΝΑΙΚΩΝ. Επιτυχίες που αν και “ιστορικές”, περνούν περίπου απαρατήρητες από τα ΜΜΕ αυτής της χώρας …
Με το συμπάθειο, που λένε, αλλά αυτά που ακούω, βλέπω και διαβάζω για το αποτέλεσμα των βρετανικών εκλογών με αφήνουν με το στόμα ανοικτό. Συγκεκριμένα, δεν μπορώ να καταλάβω πώς είναι δυνατό η Τερίσα Μέυ να έχασε, να συνετρίβη και να “έκανε την πιο λανθασμένη καμπάνια των τελευταίων δεκαετιών” όταν το 42,4% που πέτυχε το κόμμα της είναι αισθητά μεγαλύτερο από τα ποσοστά που είχε πετύχει το ίδιο Συντηρητικό κόμμα στις αμέσως προηγούμενες -και κερδισμένες- εκλογές του 2015 (36.9%) και του 2012 (36,1%); Πώς είναι στ’αλήθεια δυνατό όταν, με μια και μοναδική εξαίρεση, αυτό το 42,4% είναι το μεγαλύτερο που πέτυχε το Συντηρητικό κόμμα σε όλες τις εκλογές από το 1970 μέχρι σήμερα; (1) Τι συμβαίνει λοιπόν και το σύνολο των βρετανικών ΜΜΕ, με επικεφαλής τα τηλεοπτικά κανάλια του BBC και του Sky News, αλλά και ο διεθνής γραπτός και ηλεκτρονικός τύπος καθώς και τα ελληνικά παπαγαλάκια του, προσπερνούν και ξεχνούν την παραπάνω “λεπτομέρεια” ρίχνοντας όλο το φταίξιμο για το αποτέλεσμα των βρετανικών εκλογών στη “δύστυχη” Κα Μέυ; (2)
Πριν από ένα μήνα, ο Νοάμ Τσόμσκι είχε κάνει αίσθηση δηλώνοντας ότι το σημερινό Ρεπουμπλικανικό κόμμα με επικεφαλής τον Ντόναλντ Τραμπ “είναι η πιο επικίνδυνη οργάνωση στην παγκόσμια ιστορία” εξαιτίας της εγκληματικής στάσης του σε αυτό που είναι η μητέρα όλων των προβλημάτων της ανθρωπότητας, στο ζήτημα της επερχόμενης κλιματικής καταστροφής! Συμφωνούμε 1000% με την εκτίμηση του Τσόμσκι καθώς μάλιστα ο Τραμπ έσπευσε να του δώσει πανηγυρικά δίκιο αποφασίζοντας να βγάλει τις ΗΠΑ από τη συνθήκη του Παρισιού για το κλίμα. Να λοιπόν γιατί αυτή ακριβώς τη στιγμή που παίζεται η τύχη του ίδιου του πλανήτη μας, αποκτά σίγουρα πρόσθετη σημασία το ερώτημα “τι είναι και που το πάει ο Τραμπ;”...
Μπορεί τα ΜΜΕ και οι καγκελαρίες της Ευρώπης να αποσιωπούν και να αγνοούν πεισματικά τη διαδικασία ανεξαρτοποίησης της Καταλονίας αλλά αυτό δεν σημαίνει και ότι το καταλανικό ζήτημα δεν πρόκειται να τις ταλανίσει αγρίως στο αμέσως προσεχές μέλλον. Πότε; Μα, το πολύ σε 4 μόλις μήνες αν όχι και ακόμα πιο πριν! Δηλαδή, τον επόμενο Σεπτέμβρη όταν είναι προγραμματισμένο (από την κυβέρνηση της Καταλωνίας) να διεξαχθεί το -ιστορικής σημασίας και κρισιμότητας- δημοψήφισμα για τη δημιουργία της ανεξάρτητης Καταλανικής Δημοκρατίας…
Ενώ ολοκληρώθηκαν οι προεδρικές εκλογές με τη νίκη του Εμ. Μακρόν και μας χωρίζει λιγότερο από ένας μήνας από τις -τουλάχιστον εξίσου κρίσιμες- βουλευτικές, καλό θα ήταν να αποφεύγαμε τις εύκολες ή ακόμα και εξωπραγματικές εκτιμήσεις που οδηγούν σε λάθος συμπεράσματα και σε ακόμα πιο λαθεμένα διδάγματα. Και πριν από όλα, πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι, ο πρώτος γύρος των προεδρικών εκλογών ανέδειξε, δυστυχώς, ένα πρωτοφανώς δεξιό γαλλικό πολιτικό τοπίο και μια χωρίς προηγούμενο συντηρητική και δεξιά γαλλική κοινωνία, αποτέλεσμα 35 ετών νεοφιλελεύθερης κυριαρχίας και ηττών του εργατικού και αριστερού κινήματος. Συγκεκριμένα, προσθέτοντας τα ποσοστά του Μελανσόν (19,58%), του Αμόν (6,36%) και των δυο υποψηφίων της αντικαπιταλιστικής αριστεράς Πουτού και Αρτώ (1,09%+0,64%), φτάνουμε σε ένα άθροισμα που μόλις και μετά βίας αγγίζει το 28%. Πράγμα που σημαίνει ότι σχεδόν τα δυο τρίτα των Γάλλων τάσσονται σήμερα ξεκάθαρα υπέρ δεξιών και ακροδεξιών πολιτικών σχηματισμών!
Δευτέρα 8 Μαίου 2017, την επομένη της εκλογής του στην προεδρία της Γαλλίας, και ο Εμμανουέλ Μακρόν παίρνει κιόλας την πρώτη γεύση της αντίστασης που θα συναντήσουν οι νεοφιλελεύθερες αντικοινωνικές πολιτικές του. Χιλιάδες Παριζιάνοι ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του Front Social (Κοινωνικού Μετώπου, της ενωτικής συλλογικότητας που συσπειρώνει την συνδικαλιστική, κοινωνική και πολιτική ριζοσπαστική αριστερά, και κατέβηκαν στους δρόμους της γαλλικής πρωτεύουσας. Δείτε λοιπόν το βίντεο (που δανειζόμαστε από την καλή ιστοσελίδα πληροφόρησης και γνώμης Mediapart) από αυτή την πρώτη σημαδιακή διαδήλωση μια και τα γαλλικά, τα διεθνή και φυσικά και τα ελληνικά ΜΜΕ επιβάλλουν ήδη πλήρη λογοκρισία και συσκότηση και δεν δείχνουν τίποτα... 
Το δημοσιευμένο στις 11 του περασμένου Μάρτη άρθρο μας για τις επερχόμενες γαλλικές προεδρικές εκλογές είχε τον εύγλωττο και συνάμα πολύ επίκαιρο τίτλο “Από την παρούσα αποσύνθεση του παλιού στην αυριανή ιστορική θεσμική και πολιτική κρίση”. (1) Αν ήταν να σχολιάζαμε τώρα τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου αυτών των προεδρικών εκλογών αλλά και τις βαθύτερες εξελίξεις που αυτά πυροδοτούν, δεν θα αλλάζαμε ούτε τον τίτλο, ούτε μια λέξη από το περιεχόμενο εκείνου του άρθρου. Κατά συνέπεια, τουλάχιστον προς το παρόν δεν θα είχαμε να προσθέσουμε κάτι το ουσιαστικό…
Όταν αλλάζει σακάκι, ο κύριος Μελανσόν δεν ξεχνάει ποτέ να καρφιτσώσει στο πέτο του μια μικρή τριγωνική κόκκινη καρφίτσα που μερικοί νομίζουν πως είναι ένα είδος λεγεώνας της τιμής.
Στην Ευρώπη, από τον 16
Από την αρχή της Ιστορίας, εδώ και 5000 χρόνια, το ιδιωτικό χρέος υπήρξε εργαλείο υποδούλωσης, λεηλασίας, κυριαρχίας, αποστέρησης περιουσίας των λαϊκών τάξεων (μέσα στις οποίες, οι γυναίκες βρίσκονται στην πρώτη γραμμή των θυμάτων), των εργατικών τάξεων: μικροί καλλιεργητές, τεχνίτες, ψαράδες, έως τους σύγχρονους μισθωτούς και τα μέλη των οικογενειών τους (οι φοιτητές που συνάπτουν χρέη για να συνεχίσουν τις σπουδές τους). Η διαδικασία είναι απλή: ο δανειστής απαιτεί από τον δανειζόμενο να βάλει ως ενέχυρο αυτό που κατέχει. Πρόκειται, για παράδειγμα, για την γη που κατέχει και καλλιεργεί ο χωρικός, ή για τα εργαλεία δουλειάς, αν πρόκειται για τεχνίτη. Η αποπληρωμή του δανείου γίνεται σε είδος ή σε χρήμα. Καθώς το 
Είναι αναμφίβολα σημείο των καιρών ότι το βορειο-αμερικανικό παράδειγμα κρίσης, κατάρρευσης ή και αποσύνθεσης του παραδοσιακού πολιτικού τοπίου βρίσκει τώρα μιμητές και στην Ευρώπη μας. Τρανή απόδειξη το μεταπολεμικό γαλλικό πολιτικό σύστημα που πνέει τα λοίσθια και μετράει όχι πια χρόνια ή ακόμα και μήνες αλλά μάλλον εβδομάδες καθώς μας χωρίζουν πια μόνο 40 μέρες από τον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών που θα σημάνει και το επίσημο τέλος του! Αν μη τι άλλο, ζούμε τώρα μέρες ιστορικής σημασίας και υπαρξιακής αβεβαιότητας…
Το βίντεο «Η Γυναίκα στα Χρόνια της Κρίσης» βασίζεται στην ηλεκτρονική και πραγματική Έκθεση Φωτογραφίας που εγκαινιάστηκε στο 1ο Φεστιβάλ Αλληλεγγύης για το «Το Σπίτι των Γυναικών» στις 28 Γενάρη 2016 στο «Ελεύθερο Αυτοδιαχειριζόμενο Θέατρο Εμπρός».
Μετά από τέσσερις βδομάδες στο Λευκό Οίκο, ένας πρώτος απολογισμός της προεδρίας Τραμπ είναι όχι μόνο εφικτός αλλά και εξαιρετικά χρήσιμος καθότι μεστός πολύτιμων διδαγμάτων. Καταρχήν, αντίθετα από ό,τι έσπευδαν να προβλέψουν οι ευσεβείς πόθοι των διεθνών ΜΜΕ και των καγκελαριών που τον ήθελαν να “προσαρμόζεται στη πραγματικότητα” και να γίνεται «συνεννοήσιμος», ο Τραμπ κάνει ό,τι λέει, δηλαδή ό,τι υποσχέθηκε να κάνει (χωρίς αυτό να σημαίνει και ότι πετυχαίνει ό,τι κάνει). Και μάλιστα σε χρόνο ρεκόρ…
Ιδού ένα κείμενο υπογραμμένο από πάνω από 70 άτομα σε πολλές χώρες της Ευρώπης (βλέπε τον πλήρη κατάλογο στο τέλος του άρθρου). Αυτό το συλλογικό κείμενο αναλύει ξεκάθαρα τους συσχετισμούς δύναμης μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και προτείνει μια σειρά ριζοσπαστικών αλλά και αναγκαίων προτάσεων για όποιον δηλώνει ότι παλεύει ενάντια στη λιτότητα υπέρ μιας Ευρώπης των λαών και υπέρ της οικολογικής μετάβασης.
