Υπό τη διεύθυνση των Damien
Μετάφραση: Λουίζα Μιζάν
Κεφάλαιο 5
Ελλάδα: Το Απόλυτο Σύμβολο
του Παράνομου Χρέους
Το ελληνικό δημόσιο χρέος ήρθε στην επικαιρότητα τη στιγμή που οι ιθύνοντες της χώρας αποδέχτηκαν τη θεραπεία λιτότητας που απαίτησαν το ΔΝΤ και η Ευρωπαϊκή Ένωση, πράγμα που πυροδότησε σημαντικούς κοινωνικούς αγώνες καθ’ όλη τη διάρκεια του 2010. Από πού προέκυψε όμως αυτό το ελληνικό χρέος; Όσον αφορά το χρέος που επιβαρύνει τον ιδιωτικό τομέα, η αύξησή του είναι πρόσφατη: μια πρώτη αύξηση ακολουθεί την είσοδο της Ελλάδας στην Ευρωζώνη το 2001, μια δεύτερη έκρηξη του χρέους εκδηλώνεται μετά το 2007, όταν η οικονομική βοήθεια που δόθηκε στις τράπεζες από την Ομοσπονδιακή Τράπεζα Αποθεμάτων των Η.Π.Α., από τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (Ε.Κ.Τ.) χρησιμοποιήθηκε μερικώς από τους τραπεζίτες για χρηματοδότηση προς την Ελλάδα και άλλες χώρες, όπως η Ισπανία ή η Πορτογαλία. Όσο για το δημόσιο χρέος, η ανάπτυξή του ήταν παλαιότερη. Πέρα από το χρέος που κληρονομήθηκε από τη δικτατορία των συνταγματαρχών, η προσφυγή σε δανεισμό από τη δεκαετία του 1990 και μετά χρησίμευσε στην κάλυψη της τρύπας που είχε ανοίξει στα δημοσιονομικά με τη μείωση της φορολογίας στις επιχειρήσεις και στα υψηλά εισοδήματα. Άλλωστε, εδώ και δεκαετίες, πολλαπλά δάνεια είχαν επιτρέψει την χρηματοδότηση αγοράς στρατιωτικού υλικού κυρίως από τη Γαλλία, τη Γερμανία και τις ΗΠΑ. Δεν πρέπει ακόμα να ξεχνάμε την εξωπραγματική χρέωση του Δημοσίου για τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004. Τα γρανάζια του δημόσιου χρέους λιπάνθηκαν και από τα λαδώματα των μεγάλων πολυεθνικών εταιριών, με στόχο την αποκόμιση συμβολαίων: η Siemens αποτελεί ένα εμβληματικό παράδειγμα.
του Γιώργου Κατρούγκαλου
ΝΔ και ΠΑΣΟΚ θα κυβερνήσουν μαζί για μια ακόμη φορά. Την τελευταία. Αποτελεί πράξη ποιητικής δικαιοσύνης ότι τα δύο κόμματα του πάλαι ποτέ δικομματισμού καταδικάσθηκαν να συνυπάρξουν σε μια παρωδία «μεγάλου συνασπισμού», στο πλαίσιο των τελικών σπασμών του πολιτικού συστήματος της μεταπολίτευσης. Στην πραγματικότητα όμως μαζί κυβερνούσαν και τις τέσσερις προηγούμενες δεκαετίες. Παρά τις μεταξύ τους θεατρικές συγκρούσεις, τάχα φωτός-σκότους, συμπλήρωναν το ένα το άλλο σε μία συμβιωτική σχέση, βασισμένη στην εναλλαγή τους στην εξουσία. Μαζί δημιούργησαν το πλέγμα πελατειακών σχέσεων που ακόμη δυναστεύει τη χώρα. Και η πατρωνεία δεν περιορίζεται μόνον στην δημόσια διοίκηση, ούτε στους διορισμούς των εκλεκτών ή των δυστυχισμένων που αναζητούσαν και εύρισκαν «προστασία». Η βασικότερη εκδήλωση των πελατειακών σχέσεων εκδηλώνεται στην κορυφή, όπου πολιτικές και οικονομικές ελίτ συμφύρονται σε ένα τρίγωνο νόμιμης διαφθοράς που ενώνει κόμματα, μεγαλοεργολάβους και ΜΜΕ στο μέρισμα του δημόσιου χρήματος.
Για υπογραφές υποστήριξης: www.antifascismeuropa-ellada.gr
Το Ευρωπαϊκό Αντιφασιστικό Μανιφέστο είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου μιας ενωτικής αντιφασιστικής πρωτοβουλίας που βρίσκεται ήδη σε πλήρη εξέλιξη σε πολλές χώρες της ηπείρου μας. Αν και μοναχική στα πρώτα της βήματα, αυτή η πρωτοβουλία βρίσκει απροσδόκητα μεγάλη απήχηση καθώς φαίνεται ότι έρχεται την κατάλληλη στιγμή για να απαντήσει σε ένα φλέγον πρόβλημα: εκείνο της μαζικής αντίστασης στη συνεχώς εντεινόμενη ακροδεξιά και νεοφασιστική απειλή όχι –πια- μόνο στην Ελλάδα ή στην Ουγγαρία, αλλά δυστυχώς σχεδόν σε όλη την Ευρώπη!
Ενωτική συνάμα και ριζοσπαστική, η ευρωπαϊκή αντιφασιστική πρωτοβουλία δεν κρύβει το φιλόδοξο στόχο της: Τη δημιουργία ενός μαζικού ευρωπαϊκού αντιφασιστικού κινήματος μακράς διάρκειας ικανού να εμπνεύσει και να κινητοποιήσει τις αντιφασιστικές διαθέσεις των πολιτών, συντονίζοντας ταυτόχρονα τις ήδη υπάρχουσες –κάθε λογής- αντιστάσεις στην ανερχόμενη απειλή της Φαιάς Πανούκλας.
Ίσως λοιπόν να μην είναι τυχαίο ότι, στους λίγους μήνες ζωής που μετράει, η ευρωπαϊκή αντιφασιστική πρωτοβουλία κατάφερε να κερδίσει την υποστήριξη του συνόλου της πολιτικής και κοινωνικής αριστεράς στις δυο χώρες με το μαζικότερο αντιμνημονιακό κίνημα, στην Ισπανία και στη Σλοβενία. Ανάμεσα στους υποστηρικτές της αναφέρουμε, εντελώς ενδεικτικά, τον Κάγιος Λάρα, Γενικό Συντονιστή της ισπανικής Ενωμένης Αριστεράς αλλά και τον Κεν Λόουτς, τον Γάλλο φιλόσοφο Ετιέν Μπαλιμπάρ αλλά και τον εκπρόσωπο του κινήματος 15Μ των Ισπανών Αγανακτισμένων Ιβάν Αγιάλα, τον Ολιβιέ Μπεζανσενό του γαλλικού ΝΡΑ αλλά και τον Γενικό Γραμματέα της ισπανικής Ένωσης Ανθρώπινων Δικαιωμάτων Λουίς Αθόμπαλ Μονφόρτ, τις Γυναίκες με τα Μαύρα του Βελιγραδίου αλλά και την αντιπρόεδρο του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς Μαϊτέ Μόλα ή τους επικεφαλής της βρετανικής Coalition of Resistance. Και επίσης, κόμματα, οργανώσεις, και κινήματα τόσο διαφορετικά όσο ο ΣΥΡΙΖΑ, οι Ισπανοί Οικολόγοι σε Δράση, η σλοβένικη ομοσπονδία Ενώσεων Βετεράνων Παρτιζάνων, η γαλλική Intersyndicale Antifasciste που συσπειρώνει τα μεγάλα γαλλικά συνδικάτα, τα Ισπανικά εναλλακτικά συνδικάτα βάσης Confederacion Intersindical, οι κοινοβουλευτικές ομάδες όλων των αριστερών εθνικιστικών κομμάτων της Καταλονίας και της Χώρας των Βάσκων, βουλευτές της γερμανικής Die Linke, η ισπανική Αντικαπιταλιστική Αριστερά, ακόμα και δημοκρατικές οργανώσεις, κινήματα και αγωνιστές από χώρες όπως η Λευκορωσία, η Κροατία, η Ρωσία η Ουκρανία ή η Πολωνία…
Για υπογραφές στήριξης: www.antifascismeuropa-ellada.gr
Ευρωπαϊκό Αντιφασιστικό Μανιφέστο
Εξήντα οκτώ χρόνια μετά το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου και την ήττα του φασισμού και του ναζισμού και να που γινόμαστε μάρτυρες σχεδόν παντού στην Ευρώπη της ανόδου της άκρας δεξιάς. Όμως, ακόμα πιο ανησυχητικό είναι ότι βλέπουμε να εμφανίζονται και να αναπτύσσονται στα δεξιά αυτής της άκρας δεξιάς δυνάμεις καθαρά νεοναζιστικές που, σε μερικές περιπτώσεις (Ελλάδα, Ουγγαρία,…) ριζώνουν στη κοινωνία συγκροτώντας κινήματα λαϊκά, μαζικά, ριζοσπαστικά, ρατσιστικά, εξαιρετικά βίαια και πογκρομικά με διακηρυγμένο στόχο την καταστροφή κάθε συνδικαλιστικής, πολιτικής και πολιτιστικής οργάνωσης των εργαζομένων, τη συντριβή κάθε αντίστασης των πολιτών, την άρνηση του δικαιώματος στη διαφορετικότητα και την –ακόμα και φυσική- εξόντωση των «διαφορετικών» και των πιο αδύναμων.
Στη μνήμη του δικού μας ελληνοεβραίου κοσμοπολίτη
από την Αλεξάνδρια που μας άφησε σήμερα...
Το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο,
το Σύνταγμα και η Χρυσή Αυγή
Γιώργου Κατρούγκαλου , καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου ΔΠΘ
Ο ρατσισμός και η ξενοφοβία αποτελούν φαινόμενα διαλυτικά τόσο για την δημοκρατία όσο και την κοινωνική συνοχή. Το σημαντικότερο σχετικό νομικό κείμενο για την αντιμετώπιση τους είναι η Διεθνής Σύµβαση για την Κατάργηση κάθε µορφής Φυλετικών Διακρίσεων του 1966. Αυτή προβλέπει ότι τα κράτη δεσμεύονται "να καθιστούν αξιόποινη κάθε διάδοση ιδεών µε βάση τη φυλετική ανωτερότητα ή το φυλετικό µίσος, κάθε παρότρυνση σε φυλετική διάκριση, καθώς και όλες τις πράξεις βίας, που στρέφονται κατά οποιασδήποτε φυλής ή οµάδας προσώπων άλλου χρώµατος ή εθνοτικής προέλευσης".
Υπό τη διεύθυνση των Damien
Μετάφραση: Λουίζα Μιζάν
Κεφάλαιο 3
Η δυναμική επάνοδος του ΔΝΤ
Η μεγάλη διεθνής κρίση, που
Λαμβάνοντας υπόψη ότι από τον 15ο αιώνα το χρέος έχει αποτελέσει το κύριο ιστορικό μέσο του αποικισμού για τη λεηλασία, ηγεμόνευση, καθυπόταξη, εξευτελισμό και καταστροφή των Λαών και των παραδόσεών τους,
Λαμβάνοντας υπόψη ότι το χρέος του παγκόσμιου Νότου έχει ήδη εξοφληθεί πολλές φορές, και ότι αυτό συνιστά, τόσο για το Νότο όσο και για τον Βορά, έναν πλούτο από πόρους και από εργατική δύναμη για το κεφάλαιο,
Λαμβάνοντας υπόψη ότι το χρέος είναι ο βασικός μοχλός ξένων παρεμβάσεων, και παρεμβάσεων χρηματοοικονομικών δυνάμεων με τη συνεργία των ισχυρών ελίτ, επιτρέποντας έτσι την παραβίαση της εθνικής κυριαρχίας των κρατών, τη γενική εξαθλίωση των ανθρώπων, και τη βάναυση υποβάθμιση των οικονομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων τους,
Συνέντευξη με τον Ερίκ Τουσέν
-Αντιμέτωποι με την τρέχουσα κρίση του δημόσιου χρέους, αναφέρεστε σε έναν έλεγχο του για να μην πληρωθεί το παράνομο χρέος. Πόσο χρέος θα πρέπει να θεωρείται ως τέτοιο;
-Είναι ένα απλό έργο, υπάρχουν πολύ σαφή κριτήρια. Στην περίπτωση της Ελλάδα είναι περισσότερο από το μισό του χρέους της με την τρόικα, τα 170 δις ευρώ. Είναι εντελώς παράνομο και πρέπει να ακυρωθεί, γιατί επιβλήθηκε από οργανισμούς που δεν εκπροσωπούν τους Έλληνες πολίτες. Ακόμα και το μνημόνιο που πέρασε «δημοκρατικά» στο Κοινοβούλιο, εγκρίθηκε υπό τον εκβιασμό του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου χωρίς καμία δυνατότητα τροποποίησης. Αυτές είναι συνθήκες που συνιστούν παραβίαση των οικονομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων του πληθυσμού. Η Πορτογαλία και η Ιρλανδία, επίσης, προσαρμόστηκαν σύμφωνα με αυτό το μοτίβο. Στην περίπτωση της Ισπανίας δεν έχει υπάρξει ακόμη κανένα υπόμνημα, αλλά όλο το χρέος που δημιουργείται από την διάσωση των τραπεζών πρέπει να θεωρηθεί παράνομο. Μπορεί να είναι μια νομική απόφαση, επειδή η ίδια η κυβέρνηση την έχει λάβει, αλλά δεν είναι νόμιμη, γιατί αναγκάζει τους πολίτες να αναλάβουν τα χρέη που δημιουργούνται από τη φούσκα των ακινήτων και της τραπεζικής κρίσης.
Υπό τη διεύθυνση των Damien Millet και Eric Toussaint
Μετάφραση: Λουίζα Μιζάν
Κεφάλαιο 2
Η θρησκεία της Αγοράς
Σχεδόν όλοι οι πολιτικοί ιθύνοντες, είτε προέρχονται από την παραδοσιακή δεξιά είτε από την αριστερά, είτε προέρχονται από το Νότο είτε από το Βορρά ομνύουν στην λατρεία της αγοράς και ειδικότερα των χρηματοπιστωτικών αγορών. Θα έπρεπε μάλλον να πούμε πως οικοδομούν τη θρησκεία της αγοράς. Κάθε μέρα αφιερώνεται μία λειτουργία προς τιμήν της θεάς Αγοράς σε κάθε σπίτι που είναι εφοδιασμένο με μια τηλεόραση ή με μια σύνδεση στο διαδίκτυο, τη στιγμή που βρίσκονται σε εξέλιξη οι τιμές στο Χρηματιστήριο και οι προσδοκίες των χρηματοπιστωτικών αγορών. Η θεά Αγορά στέλνει τα σημάδια της μέσω της φωνής του παρουσιαστή και του οικονομικού σχολιαστή. Σήμερα, όλα αυτά δεν αποτελούν πραγματικότητα μόνο για τις πιο αναπτυγμένες βιομηχανικά χώρες αλλά για το μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη. Είτε βρίσκεται κανείς στην Σαγκάη είτε στο Ντακάρ, είτε στο Ρίο ντε Τζανέιρο ή στο Τιμπουκτού, θα λάβει «τα σημάδια που στέλνουν οι αγορές». Για παράδειγμα, στην Ευρώπη ο καθένας γνωρίζει το πρωί πώς διαμορφώθηκε κατά τη διάρκεια της ημέρας ο Nikkei στο χρηματιστήριο του Τόκιο, παρόλο που κανείς δεν ασχολείται: οι λιγοστοί άνθρωποι που ενδιαφέρονται, αντλούν ειδήσεις από άλλες πηγές καθώς συνεχίζεται η μετάδοση των πληροφοριών…Παντού, οι πολιτικοί προχώρησαν σε ιδιωτικοποιήσεις δημιουργώντας ταυτόχρονα την ψευδαίσθηση πως οι πολίτες θα μπορούσαν να μετέχουν άμεσα στη λατρεία των αγορών(αγοράζοντας μερίδια) και να λάβουν ως ανταπόδοση προνόμια, στην περίπτωση που ανταποκρίνονταν σωστά στα σημάδια που έστελνε η θεά Αγορά. Στην πραγματικότητα το μικρό μέρος των μικροεπενδυτών που απέκτησαν μερίδια δεν επηρεάζουν τις τάσεις της αγοράς.
Οι τράπεζες πληρώνουν τα σπασμένα του ελληνικού κουρέματος αλλά και της μετατροπής του νησιού σε offshore κέντρο ρωσικών κεφαλαίων
Του ΜΩΥΣΗ ΛΙΤΣΗ
Σε μπούμερανγκ εξελίχθηκε για την Κύπρο η μετατροπή της σε offshore χρηματοοικονομικό κέντρο της Μεσογείου σε συνδυασμό με την επεκτατική πολιτική των κυπριακών τραπεζών στην Ελλάδα.
Γιώργου Κατρούγκαλου, καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου
Ξεκίνησε ήδη η συζήτηση στην Αυγή γύρω από το χαρακτήρα που θα πρέπει να έχει η επόμενη Βουλή, με ευκαιρία την πρόταση που έχω διατυπώσει στο πρόσφατο βιβλίο μου «Κρίση και Διέξοδος» και επανέφερα με την ομιλία μου στην Επιτροπή για τις αλλαγές στο κράτος και το πολιτικό σύστημα του ΣΥΡΙΖΑ, στις 21.2.2013. Το ξεκίνημα δεν έγινε με τους καλύτερους όρους, δεδομένου ότι ο συνάδελφος Δημήτρης Χριστόπουλος στο άρθρο του της περασμένης Κυριακής με τίτλο «Η αβάσταχτη ελαφρότητα του συνταγματικού βερμπαλισμού» επέλεξε να αρθρογραφήσει κυρίως με χαρακτηρισμούς (περί «ελαφρότητας», «ανούσιας φλυαρίας» κ.λ.π.) παρά με επιχειρήματα. Προφανώς καθένας μας διαλέγει το ύφος και το ήθος που θέλει να τον προσδιορίζουν, φοβάμαι όμως ότι ο αρθρογράφος δεν έχει καταλάβει την άποψη μου, με αποτέλεσμα να μην καταλαβαίνει και τι γράφει προς αντίκρουσή της.
Ή πώς να σώσουμε το παραγωγικό δυναμικό
του Ηλία Ιωακείμογλου
Για να βγει από την κρίση του ο καπιταλισμός δεν καταβροχθίζει μόνο ανθρώπινες ζωές. Τρώει, επιπλέον, από τις ίδιες του τις σάρκες, καταστρέφει πάγιο κεφάλαιο. Το κεφάλαιο όμως αυτό, συμβαίνει να είναι, ταυτοχρόνως, και τα μέσα παραγωγής, τα εργαλεία, οι μηχανές, οι υποδομές, από την χρήση των οποίων ζουν και αναπαράγονται οι εργαζόμενες τάξεις (και το σύνολο του πληθυσμού). Η τάξη των κεφαλαιοκρατών, κρατώντας στα χέρια της την ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής, θεωρεί δικαίωμά της να τα καταστρέφει, και όντως τα καταστρέφει, όταν αυτά δεν μπορούν να λειτουργήσουν ως κεφάλαιο, δηλαδή όταν δεν αποφέρουν το επιθυμητό κέρδος. Καταστρέφει έτσι και τους υλικούς όρους συντήρησης και αναπαραγωγής των κυριαρχούμενων κοινωνικών τάξεων που οδηγούνται αυτές οι ίδιες πλέον σε καταστροφή. Η ανθρωπιστική κρίση απορρέει από το δικαίωμα της τάξης των κεφαλαιοκρατών να καταστρέφουν τις υλικές προϋποθέσεις της ζωής μας όταν αυτές δεν λειτουργούν ικανοποιητικά ως κεφάλαιο.
Μια ολόκληρη κοινωνία πεταμένη στα σκουπίδια
{youtube}BwXkqHRkUpk{/youtube}
Καταγγέλοντας τις ρατσιστικές απειλές που εξαπέλυσε το κόμμα Χρυσή Αυγή εναντίον του Μωυσή Λίτση, ιδρυτικού μέλους της ελληνικής CADTM, το διεθνές δίκτυο της CADTM επισημαίνει τον κίνδυνο που ενέχει η άνοδος του φασισμού ως άμεση συνέπεια των μέτρων κοινωνικής υποβάθμισης που επιβάλλονται από τους πιστωτές στο όνομα της δεδηλωμένης προτεραιότητας στην εξόφληση του χρέους εις βάρος των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Υπό τη διεύθυνση των Damien Millet και Eric Toussaint
Μετάφραση: Λουίζα Μιζάν
Κεφάλαιο 1
Το δημόσιο χρέος είχε φθάσει ήδη σε υψηλά επίπεδα στο Βορρά (με τον όρο «Βορράς» εννοούμε τις πλέον βιομηχανικές χώρες) τη δεκαετία του 1980. Μετά την πρώτη πετρελαϊκή και οικονομική κρίση την περίοδο 1973-1975, οι κυβερνήσεις επιχείρησαν μια κεϊνσιανού τύπου ανάκαμψη της οικονομίας καταφεύγοντας στο δανεισμό. Η εξυπηρέτηση του χρέους στη συνέχεια έγινε δυσβάσταχτη, όταν η αμερικανική Ομοσπονδιακή Τράπεζα Αποθεμάτων αύξησε βίαια τα επιτόκια (Οκτώβριος 1979) επιχειρώντας να ανατρέψει την κεϊνσιανή πολιτική μισού περίπου αιώνα, την οποία είχε επιβάλει η πρώτη προεδρική θητεία του Φραγκλίνου Ρούσβελτ το 1933.
του Ερίκ Τουσέν, CADTM, Επιτροπή για την ακύρωση του χρέους του Τρίτου Κόσμου
Η CADTM πληροφορήθηκε με ικανοποίηση την απόφαση του δικαστηρίου της ΕΖΕΣ (Ευρωπαϊκή Ζώνη Ελεύθερων Συναλλαγών), η οποία απορρίπτει όλες τις καταγγελίες που κατατέθηκαν από ττην Ολανδία και το Ηνωμένο Βασίλειο κατά της Ισλανδίας στην υπόθεση «Icesave» |1|.
Η απόφαση καθιστά σαφές ότι δεν είναι ευθύνη της χώρας στην οποία μια τραπεζική εταιρεία έχει την έδρα της να καλύπτει τα έξοδα των εγγυήσεων του τραπεζικού της συστήματος, καθώς και ότι ο μηχανισμός του δίχτυ ασφαλείας πρέπει να χρηματοδοτείται από τις ίδιες τις τράπεζες.
Το χρέος και τα μέτρα λιτότητας δεν είναι καθόλου ουδέτερα από πλευράς φύλου. Παντού στην Ευρώπη οι γυναίκες πληρώνουν το πιο υψηλό τίμημα για τις πολιτικές που επιβάλλονται στο όνομά του χρέους, παντού πλήττονται κατ' απόλυτη προτεραιότητα, σε όλες τις πλευρές της ζωής τους. Στη διάρκεια δύο εβδομάδων, φεμινίστριες της Πορτογαλίας, της Ισπανίας, της Ελλάδας, της Αγγλίας και της Ουγγαρίας γύρισαν όλη τη Γαλλία, και μίλησαν σε μια ντουζίνα συγκεντρώσεις με θέμα " Κοινωνικό κραχ, άνομο δημόσιο χρέος, λιτότητα και φεμινισμός". Ο επόμενος σταθμός της φεμινιστικής περιοδείας θα είναι η Ισπανία. Το κείμενο που ακολουθεί είναι η εισήγηση της Σόνιας Μητραλιά σε αυτή την περιοδεία.
της Σόνιας Μητραλιά*
Στην Ελλάδα, εμείς οι γυναίκες υφιστάμεθα μία πρωτοφανή ιστορική οπισθοχώρηση των δικαιωμάτων μας και της καθημερινής μας ζωής.
Η Πρωτοβουλία Χριστιανών κατά του Εθνοφυλετισμού, Νεοφασισμού, Νεοναζισμού αποσκοπεί στην ευαισθητοποίηση της κοινωνίας και ειδικότερα των χριστιανών, προκειμένου να καταδικάσουμε έργω και λόγω κάθε ρατσιστική, φασιστική και ναζιστική ιδεολογία, νοοτροπία και συμπεριφορά, που καθίσταται διπλά επικίνδυνη όταν ενδύεται τον μανδύα της υπεράσπισης των «χριστιανικών αξιών», όπως πράττει πρόσφατα η Χρυσή Αυγή. Φοβόμαστε πως αυτές οι πρακτικές δεν είναι συγκυριακές ούτε πρόσκαιρες, αλλά έχουν έρθει για να μείνουν με κίνδυνο να παγιωθούν. Ακόμα και αν δεν αποδειχτεί με τρόπο αδιαμφισβήτητο η άμεση σχέση της οργάνωσης με την πρόσφατη, άνανδρη εν ψυχρώ δολοφονία (με στιλέτο πισώπλατα) του εικοσιεπτάχρονου πακιστανού Σερντάρ Γιακούμπ, η πολιτική αλλά και η ηθική ευθύνη για αυτή και άλλες ομοειδείς πράξεις είναι δεδομένη. Και θα είναι δεδομένη, όσο η οργάνωση αυτή στοχοποιεί κατηγορίες συνανθρώπων μας καλλιεργώντας το μίσος και αντιμετωπίζοντάς τους ως "σκουπίδια" και κατ' επέκταση 2ας κατηγορίας ανθρώπους και "αναλώσιμους". Το ειδεχθές ρατσιστικό έγκλημα κάνει επείγουσα την ηθική απαξίωση και καταδίκη στη συνείδηση των πολιτών κάθε μορφής ρατσισμού και φυλετικών διακρίσεων, απ' όπου κι αν προέρχονται. Καταλυτικό ρόλο για να επιτευχθεί αυτό θα παίξει μια καταδικαστική απόφαση της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, την οποία και καλούμε να προχωρήσει το δίχως άλλο, βάζοντας ένα οριστικό τέρμα στη σύγχυση τέτοιων ιδεολογιών με τη χριστιανική ταυτότητα. Δεν δικαιούμαστε να κοιτάμε αμέριμνοι να σφαγιάζονται συνάνθρωποί μας έξω από τις πόρτες μας. Ας πάψουμε πλέον να παραμένουμε απαθείς θεατές στην ταινία τρόμου «Χρυσή Αυγή».
Γιώργος Κατρούγκαλος
Συνέντευξη στον Μάριο Διονέλλη
Για ουσιαστική κατάργηση της βουλής και για παράδοση της νομοθετικής εξουσίας στην τρόϊκά και στοeurogroup μιλά στον Δρόμο ο Γιώργος Κατρούγκαλος, συνταγματολόγος, καθηγητής στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο της Θράκης. Τονίζει πως αυτή τη στιγμή εισάγονται μια σειρά από «παράλληλες» με το Σύνταγμα διατάξεις που περιορίζουν τα δικαιώματα των πολιτών και παραλληλίζει την περίοδο αυτή με σκοτεινά χρόνια της ελληνικής ιστορίας. Επισημαίνει πως η καταπάτηση του Συντάγματος δίνει χώρο σε αντικοινοβουλευτικές στοχεύσεις και χαρακτηρίζει… χρυσή εφεδρεία του συστήματος τη Χρυσή Αυγή. Μιλά επίσης για την ανάγκη νέου Συντάγματος, με περισσότερες εξουσίες στους πολίτες, που θα κατακτηθούν όμως με την ανατροπή των συσχετισμών όχι μόνο στη βουλή αλλά κυρίως στην κοινωνία.
(Μήνυμα από ενεργό πολίτη και σύντροφο στη Μυτιλήνη που ταξίδεψε στη Γερμανία)
Μια φωτογραφική αποτύπωση του ναζισμού
Ίσως το πιο τρομακτικό απ' όλα είναι η συμμετοχή των μαζών και των απλών ανθρώπων στη γένεση και αναπαραγωγή του ναζιστικού τερατουργήματος. Αυτό το φαινόμενο είναι, κατά τη γνώμη μου, που πρέπει να βρούμε τη ψυχραιμία να κατανοήσουμε.
Γιώργου Κατρούγκαλου, Καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου
«Και οι πολίται, βεβαίως, δικαιούνται εις παθητικήν αντίστασιν έναντι των αντισυνταγματικών και παρανόμων πράξεων των κρατικών οργάνων, ως είναι αι αυτοβούλως εκδιδόμεναι Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου του Υπουργικού Συμβουλίου».
Αρ. Μάνεσης, Πράξεις Υπουργικού Συμβουλίου Νομοθετικού Περιεχομένου, 1955.
Η κυβέρνηση ακολουθεί το τελευταίο διάστημα μια ψευδεπίγραφη στρατηγική «νόμου και τάξης» με συμβολικές κινήσεις κατά της «ανομίας», όπως η επέμβαση στη «Βίλλα Αμαλία». Οι κινήσεις αυτές δεν αποτελούν απλώς προσπάθεια αποπροσανατολισμού της κοινωνίας από τα υπαρξιακά, πλέον, προβλήματα που θέτει ενώπιον της η δραματική επιδείνωση της κρίσης. Ούτε συνιστούν μόνο αντιπερισπασμό, ώστε να συσκοτιστεί η αδυναμία του παλαιοκομματισμού να αυτοκαθαρθεί, μέσω της διερεύνησης ποινικών και πολιτικών ευθυνών του σκανδάλου της λίστας Λαγκάρντ.
Ξηλώνονται τα εργασιακά δικαιώματα και στη Γαλλία
Του ΜΩΥΣΗ ΛΙΤΣΗ
του Tariq Ali
Σαν σήμερα, στις 12 Ιανουαρίου 2010, έφυγε ο γνωστός θεωρητικός του Μαρξισμού, ηγέτης του τροτσκιστικού κινήματος και αρχηγού της φοιτητικής επανάστασης του ’68 στη Γαλλία, Daniel Bensaïd, αφού έχασε τη μάχη με τον καρκίνο. Ο διανόητής και συγγραφέας Tariq Ali περιγράφει για λογαριασμό της εφημερίδας Guardian την πορεία του Daniel Bensaïd στην πολιτική και την περιπλάνησή του στους δρόμους της διανόησης.
Η διαδεδομένη αντίληψη πως οι εβραϊκοί πληθυσμοί της Ευρώπης οδηγήθηκαν τυφλά και υπάκουα σαν «πρόβατα επί σφαγή» στα χιτλερικά στρατόπεδα εξόντωσης δεν αντιστοιχεί απόλυτα στην ιστορική πραγματικότητα. Η βαρύτητα του Ολοκαυτώματος στην ιστοριογραφία, τη συλλογική μνήμη και το δημόσιο λόγο, μοιραία υποφωτίζει το γεγονός πως εκατοντάδες χιλιάδες Εβραίοι αντιστάθηκαν δυναμικά και πολύμορφα στην χιτλερική γενοκτονία. Αποτελώντας κύριο στόχο των ναζιστικών διώξεων, η υποστήριξή τους από τα εθνικοαπλευθερωτικά κινήματα όλων των κατεχόμενων χωρών ήταν μεγάλη και η συμμετοχή τους σε αυτά μαζική.
Πάνος Κοσμάς
Μπροστά σε μια νέα συγκυρία, προσωρινής-σχετικής σταθεροποίησης της κυβέρνησης, αλλά και μπροστά στο «απειλητικό» 2013 όπου θα κριθούν πολλά.
Η δανειακή «σούπερ δόση» των συνολικά 52,5 δισ. ευρώ εκταμιεύεται (έστω και σε… δόσεις), η κυβέρνηση πανηγυρίζει, υποκινούμενες πολιτικές διεργασίες με άδηλη την τελική τους έκβαση αλλά με προφανή στόχευση είναι σε πλήρη εξέλιξη, εγχώρια και ξένα κέντρα ετοιμάζουν «μεγάλη επιχείρηση» ικανοποίησης του «κοινού περί δικαίου αισθήματος του λαού» με διαπόμπευση ή και φυλάκιση επίλεκτων μελών του πολιτικού και επιχειρηματικού κατεστημένου, μια μεγάλη και γιορτινή χορωδία πολιτικών και στελεχών της αγοράς ψάλλει το ωσαννά της επερχόμενης ανάπτυξης που θα βάλει τέλος σε όλα τα δεινά… Και όλοι μαζί, αντιμετωπίζουν με δυσπιστία και αγωνία τους τρεις αστάθμητους παράγοντες που μπορούν να ανατρέψουν όλα τα σχέδια: την ύφεση (που είναι εκτός ελέγχου), την κοινωνία (που βράζει, έτοιμη να εκραγεί) και την Αριστερά-πάνω απ’ όλα τον ΣΥΡΙΖΑ (που, παρά τις προσπάθειές τους, δεν έχει ακόμη «εξημερωθεί»).
Γραμμή παραγωγής φόνων
Το Άουσβιτς-Μπίρκεναου κατέληξε να συμβολίζει τη θηριωδία των ναζί, και τον περασμένο μήνα έγιναν επιμνημόσυνες εκδηλώσεις σε διεθνές επίπεδο για την 60ή επέτειο της απελευθέρωσής του. Ωστόσο, οι ιστορικοί είναι ακόμα διχασμένοι σχετικά με το μήνυμα του Ολοκαυτώματος, στο πλαίσιο της εξέλιξης του δυτικού πολιτισμού.
του Enzo Traverso*
Η εξόντωση των Εβραίων της Ευρώπης αποτέλεσε την επιτομή του απόλυτου Κακού κατά την άποψή μας σχετικά με την ιστορία του 20ού αιώνα. Ορισμένοι ιστορικοί θεωρούν ότι η μνήμη του Ολοκαυτώματος έγινε μια νέα πολιτική θρησκεία του δυτικού κόσμου, εκ του αντιθέτου μέτρο αξιολόγησης της νομιμότητας των δημοκρατικών θεσμών μας.
27 Νοεμβρίου 2012
Η απόφαση του συμβουλίου υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης της 27ης Νοεμβρίου 2012 για το ελληνικό δημόσιο χρέος είναι εξόχως επιζήμια για τα συμφέροντα των πολιτών και τα δημόσια οικονομικά της Ελλάδας.
Πρόκειται για μία απόφαση η οποία αν και μειώνει βραχυπρόθεσμα το δημόσιο χρέος κατά 40 δισ. ευρώ (μέσω της μείωσης του επιτοκίου δανεισμού, της αναστολής καταβολής τόκων, του προγράμματος επαναγοράς κρατικών ομολόγων και της παράτασης της ωρίμανσης των δανείων) βλάπτει σημαντικά τους εργαζόμενους και τους φορολογούμενους και εξυπηρετεί τους πιστωτές, καθώς: